KTM 300 EXC do Hard Enduro i Endurocrossu Jonny'ego Walkera

Silniki 2T już dawno zostały wyparte ze świata samochodów. Inaczej ma się to jednak w przypadku jednośladów. Tam, zwłaszcza w zawodach enduro, silniki te ciągle cieszą się ogromną popularnością i są cenione przez czołowych zawodników. Jedną z marek, która mimo rosnących wymogów odnośnie czystości spalin, ciągle rozwija swoje jednostki dwusuwowe jest austriacki KTM.  Jego reprezentantem na najtrudniejszych imprezach enduro na świecie, jest Johny Walker, dosiadający modelu 300 EXC, któremu dziś przyjrzymy się nieco dokładniej. Silnik
Współgra on z jedną z w dwóch możliwych skrzyń biegów. I tak oto pierwsza z nich, czyli przekładnia 6-stopniowa zarezerwowana jest do udziału w imprezach z cyklu Hard Enduro. Drugi wariant, to skrzynia 5-stopniowa stosowana w motocyklu serii Endurocross. Sposób oddawania mocy przez pojazd w tej wymagającej dyscyplinie sportu, jest podobny do tej, z jaką mamy do czynienia w przypadku motocykli motocrossowych, czyli jest dość gwałtowny. Mają na to wpływ różne ustawienia gaźnika oraz modyfikacje układu wydechowego, korekty w obrębie zaworu mocy i samego cylindra. Sprzęty Hard Enduro z kolei nastawione są na spokojniejsze i bardziej płynne oddawanie mocy. Korzystają ze standardowych gaźników i układów wydechowych. Modyfikacjom najczęściej zostaje poddany jednak układ chłodzenia, by nie dopuścić do przegrzania silnika, co w warunkach Hard Enduro nie należy do rzadkości. Oba typy sprzętów łączy jednak fakt, iż dysponowania sporą mocą i to już przy niskich obrotach silnika.

Zawieszenie
Jest wspólne dla obu wyczynówek Walkera. Widelec WP 48mm Cone Valve Fork i amortyzator Trax (ten bywa nieco krótszy w porównaniu ze standardowym) podlegają regulacjom w zależności od zawodów i preferencji zawodnika.

Opony
Najczęściej stosowanym przez Walkera modelem, jest Metzeler 6 Days Extreme. Dętki zastępuje tu jednak specjalny mus. O tym, czy opona ma być bardziej miękka, czy też twarda, decydują warunki na torze. Na skalnym podłożu preferowane są miękkie opony, co zwiększa ich przyczepność. Na ogół wymagania stawiane oponom są takie same, zarówno dla Hard Enduro, jak i Endurocrossu.Inne modyfikacje
Cechą na pierwszy rzut oka różnicą te dwa motocykle - Hard Enduro od Superenduro - jest bak. Jako iż pierwszy z wymienionych ściga się na długich trasach, to posiada zwiększony zbiornik paliwa. W Endurocrossie zwiększałoby to tylko masę, dlatego zbiornik ma na celu pomieścić tylko ilość paliwa, gwarantującą pewny przejazd pojedynczego biegu. Wspólne dla obu są z kolei osłony silnika i ramy, zapewniające względną ochronę przed skałami, pniami i innymi przeszkodami. Przednia tarcza hamulcowa bardzo często znajduje się pod pełną osłoną, natomiast tylna tylko w pewnym stopniu.Duży nacisk kładzie się także na odpowiednie zabezpieczenie łańcucha - jego zerwanie zwiastowałoby dla zawodnika definitywny koniec wyścigu. W przypadku zawodów Hell’s Gate, których kilka etapów rozgrywanych jest w nocy, wymagane jest wzmocnione oświetlenie, a to niesie za sobą także zmianę prądnicy i akumulatora. Często w otwartych wyścigach, które rozgrywane są przy niskich temperaturach, stosuje się system podgrzewania gaźnika, który zapobiega zamarzaniu przepustnicy i kanału powietrznego.Przy okazji zapraszamy do obejrzenia materiału z fabryki pomarańczowego producenta, na którym dokładnie przedstawiony jest proces produkcyjny sportowego enduro 2T.